تیغ جراحی

از خدا طلبکاریم چون پای ایمانمان می لنگد.میخواهیم با خدا در عوض اعمال نیک ،تجارت کنیم،در عوض نماز و روزه و حتی صلوات فرستادنمان،ریزش فوران نعمت های غیر معنوی را انتظار میکشیم .آن چیزی نعمت است که ما خود نعمتش بدانیم حال آنکه بسیاری از موقعیت های به ظاهر فریبنده مادی ،انسانها را به قهقرا کشانده است .

هر اتفاق ناگوار یا مصیبت و مشقت و سختی که در زندگی نصیب ما می شود،همگی از طرف خداوند تبارک و تعالی است.همان طور که تمام لذت ها و خوشی ها و شادکامی ها از ناحیه او به ما می رسد.

به وجود آمدن آنها چگونه میتواند بی حکمت و نامفهوم باشد،حال آنکه هیچ برگی بدون خواست او بر زمین نمی افتد!

رزق و روزی برای هر انسان بی کم و کاست ،از نان شب، تا همسر و فرزند و تمامی نعمتهایی که به ما می رسد مقدر شده است .

خداوند انسانها را مانند هم و در عین حال بسیار متفاوت ازهم آفرید.

با عقل های متفاوت ،رنگهای متفاوت ،خواسته های متفاوت و نیازهای متفاوت و هزاران هزار تفاوت دیگر ... پس این از عدل خداوند به دور است که به همه آنها روزی یکسان عنایت کند. قرار نیست هر آنچه ما می پنداریم روزی و سهم ماست نصیب ما شود .همان طوری که پیامبر اکم(ص) می فرمایند:هیچ کس به حقیقت ایمان نمی رسد مگر آنکه بداند چیزی که به او رسیده قرار نبوده که نرسد و چیزی که به او نرسیده قرار نبوده که به او برسد.

پس این ناشی از ضعف ایمانمان است که حسرت چیزی را بخوریم که مال ما نبوده و نخواهد بود.

درباره مصیبتهایی که به ما می رسد،چیز قطعی که وجود دارد این است که تلخ ترین روز ها نیز به مرور تلخی شان رنگ می بازد،و جای خود را با روزهای بهتر عوض خواهند کرد.ایمان به حکمت و برنامه های پروردگار متعال،رنج مصیبتها را بر ما آسانتر می سازد.همانطور که اگر شخصی  سر سوزنی به ما بزند سر او فریاد می کشیم ،اما تیغ جراحی پزشک و درد های آن را تحمل می کنیم و سپاسگذار او هستیم.زیرا به دانش  و دلسوزی پزشک اعتماد داریم.

شخصی که به هنگام مصیبت فریاد می زند و کفر می گوید مانند کودکی است که بر سر پزشکی که آمپولش می زند فریاد می کشد.

پیامبراکرم(ص) می فرماید:هر رنجی که به مومن می رسد کفاره گناهانش است. حتی خاری که در پایش می خلد.

پس مصیبتها و سختی ها برای اذیت کردن ما نیست،هر روز روز امتحان ماست.هر روز صبح با برگه بزرگی از امتحانات مواجهیم که با توکل به درگاهش از پس تمام بخش های سخت آن به آسانی بر خواهیم آمد.پس همیشه بگو:

تمام امورم را به زنده ای واگذار می کنم

که هرگز نمی میرد.

رضا برضاک یا الله